Bij de parkeerplekken op de kade staat een man bij een auto. Als ik langsfiets slingert hij vier woorden in mijn richting: ‘Welke straat is dit?’
‘Weesperzijde!’ schreeuw ik. Binnen de tijd.
Het is een wonder dat ik er zo snel op kan komen. Ik kan blind de weg vinden in Amsterdam, maar straatnamen willen me nooit te binnen schieten. En niet alleen straatnamen, vraag me wat ik gisteren heb gegeten en ik weet het niet.
In films en series testen ze meestal of mensen nog goed bij hun hoofd zijn door ze op luide toon te vragen hoe ze heten (check!). Daarna wordt ze gevraagd welke dag het is.
Ik weet nooit welke dag het is. Meestal dinsdag, dat is me wel opgevallen.
Het is dinsdag en ik fiets door de dinges, de je-weet-wel naar de Vomar. Een jongen fietst keihard voorbij, over de stoep, rakelings langs het plantsoentje, met een rotgang op een rijtje huizen af, en ik denk: hij zal daar wel wonen, hij doet dit elke dag, daarom gaat het goed. Op dat moment knalt hij tegen de gevel en blijft versuft liggen.
Ik wil remmen, omkeren, maar twijfel te lang en dan is het moment voorbij. Ik rij onder een viaduct door en kan hem niet meer zien.
Misschien is hij dronken, zeg ik tegen mezelf, of onder invloed van drugs. Die gedachte stemt me tevreden. Ik heb juist gehandeld, het is beter om uit de buurt te blijven.
Tegen de tijd dat ik uit de Vomar kom ben ik het voorval alweer vergeten. Ik denk er pas weer aan als ik het viaduct nader. Daar staat hij, de jongen, een dier dat zich heeft teruggetrokken in zijn hol. Gekromd, schoppend tegen zijn voorwiel, dat verbogen is.
Ik ga langzamer fietsen. Het is een man, zie ik nu, geen jongen meer. En ik weet opeens dat dit niet de laatste keer is dat hij dit heeft gedaan. Hij gaat het opnieuw doen, misschien niet vandaag nog, maar morgen zeker, en overmorgen en volgende week. Op een dag moet het lukken. Dan moet hij in staat zijn om, zonder er iets aan over te houden, keihard tegen een muur aan te knallen.
Een pessimist ziet in elke kans de moeilijkheden, een optimist ziet in elke moeilijkheid de kansen. Winston Churchill zei het al.
Meer van dit? Doneer dan aan De Frietsteeg. Dat kan hier.
